نکند ندای  «هل من معین؟ » امام زمان ارواحنا فداه در کربلای غیبت او بی لبیک بماند! مبادا هلهله ی اهل کوفه صدای غربت حجة بن الحسن (ع) را به گوش ما نرساند! نکند قربة الی الله، بقیة الله را تنها رها کنیم…!

به خدا، غم های تاریخ عالم او را بس است. فرق شکافته ی علی مرتضی (ع)، پهلوی شکسته حضرت زهرا (س)، جگر پاره امام مجتبی (ع)، سر بالای نی شهید نینوا(ع)، حنجر بریده علی اصغر(ع)، زخم اسارت زینب کبری(س)، …- که جز با ظهور مداوا نمی شود- برای مالامال کردن قلب نازنینش از درد و غم کافی است.

خوشا به حال آنان که هم اینک نیز در محضر خورشیدند! میان ما محجوران و آن حجت خدا امّا، جز نفسانیت ، حجابی نیست.آری ، ابرهای تیره ی غفلت و معصیت است که خورشید جمالش را از تیر رس نگاه ما پنهان داشته است.

امّا هنوز فزصت باقی است. باید برای امام عصر (ع) و قرار گرفتن در ردیف انصار آن حضرت شتاب کرد. خواه ناخواه و به یقین، یاران و انصار او گلچین خواهند شد.

بیاییم امام زمان خود را دوباره بشناسیم!

برگرفته از کتاب آشنایی با امام عصر(ع) نوشته دکتر علی هراتیان صص 65-63.

اللهم عجل لولیک الفرج