جــــــــز سر كوى تــــــو اى دوست، نـــــــدارم جایى

در سرم نیست، بجز خاك درت سودایى

بـــــــر در میكـــــــــده و بتكــــــــــده و مسجد و دیر

سجــــده آرم كه تو شاید، نظرى بنمایى

مشكلى حــــــل نشد از مـــــدرسه و صحبت شیخ

غمـــــزه اى تا گره از مشكل ما بگشایى

این همـــــه مــــــــا و منـــــى، صـوفى درویش نمود

جلــــــــوه اى تا من و ما را ز دلــم بزدایى

نیستم، نیست، كه هستى همه در نیستى است

هیچم و هیچ كـــــه در هیچ نظــر فرمایى

پـــــى هـــــر كس شـــدم، از اهل دل و حال و طرب

نشنیدم طــــــــرب از شــــاهد بزم آرایى

عـــــــاكف درگـــــــــــه آن پرده نشینم، شب و روز

تا به یك غمزه او، قطـــــره شود دریایى

حضرت روح الله (ره)